هیچ کس نمی داند ..

هیچ کس نمی داند ..

همه چهره آرام می بینند ..

همه صدای خنده ها را می شنوند ..

هیچ کس حس نمی کند دل نا آرامت را ، تنهاییت را ، بغض گلویت را ..

دست خودت نیست ، " باید " جلوی دیگران بخندی ...

... هیچ کس نمی داند وقتی به چهار دیواری اتاقت می رسی ،

غصه ها را از پشت دربر می داری و به حال امروزت افسوس می خوری

کاش اتاقت انبار غصه هایت نبود ...کاش تخت خوابت جای خوابت بود ، نه گریه هایت